Είναι χαρακτηριστικό της συνεισφοράς μιας παράταξης στα τεκταινόμενα της σχολής, όταν παρουσιάζει σαν έργο της πρόταση που κατέθεσε την προηγούμενη δεκαετία. Είναι ακόμα πιο χαρακτηριστική η συνεισφορά της, όταν φέτος ήταν απούσα στη συζήτηση με τους καθηγητές για το αν θα συνεχιστεί η εφαρμογή της, πόσο μάλλον δε στην εισήγηση του προέδρου να περικοπεί η δαπάνη για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος.
Η ΠΑΣΠ Χημικών Μηχανικών Πάτρας, τιμώντας την εμπιστοσύνη των συναδέλφων μας συνεχίσαμε στον δρόμο του γόνιμου συνδικαλισμού συνεχίζοντας το έργο με προτάσεις αλλά και δράσεις προς όφελος της σχολής μας και των συμφοιτητών μας, μακριά από τακτικισμούς και μικροπολιτικές.
Αντί να επαναπαυόμαστε σε δάφνες του παρελθόντος, και αποκλειστικά σε προτάσεις δευτερεύουσας σημασίας, παλέψαμε μόνοι μας για το σημαντικότερο ζήτημα που αφορά το πτυχίο μας:
Το πρόγραμμα σπουδών.
Το πρόγραμμα σπουδών αποτελεί τον καθρέφτη του τμήματός. Είναι ενδεικτικό της ποιότητας σπουδών που προσφέρονται και είναι αυτό που παίζει τον κυρίαρχο ρόλο για την μετέπειτα σταδιοδρομία μας σαν Χημικοί Μηχανικοί. Το θέμα αυτό αποτελούσε «καυτή πατάτα» για τους καθηγητές αλλά και για τους εκπροσώπους των φοιτητών στην αρμόδια επιτροπή, αφού με δεδομένη την παλαιότητα του προγράμματος (που δεν ανταποκρινόταν στις σύγχρονες απαιτήσεις) και τις δομικές του αδυναμίες (υπερβολικά απαιτητικό ωράριο παρακολούθησης), κάθε χρόνο η συζήτησή του αναβαλλόταν για την επόμενη.
1) με πιο ανθρώπινους ρυθμούς
2) δημιουργήθηκε επιτέλους ο τομέας Βιοτεχνολογίας
3) με μαθήματα εισαγωγικής χημείας και προγραμματισμού για το 1ο έτος (σαν μαθήματα επιλογής και όχι άτυπα φροντιστήρια όπως αντιπρότειναν κάποιοι
4) με πιο ευέλικτη επιλογή μαθημάτων στο 5ο έτος.
Παρόλα αυτά δεν είχαμε την στήριξη καμίας άλλης παράταξης στην διαμόρφωση και στην ψήφισή του. Λοιδορηθήκαμε στις συνελεύσεις για το ότι θα αποτύχουμε, άλλοι επέμεναν ότι η αλλαγή επέρχεται μόνο με παραστάσεις διαμαρτυρίας, ενώ κάποιοι θεώρησαν άλλες ασχολίες πιο σημαντικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ψήφισή του, ενώ υπερψήφισαν σχεδόν όλοι οι καθηγητές, η πρότασή μας είχε μόλις 1 ψήφο από τις υπόλοιπες 3 παρατάξεις που εκπροσωπούνταν με 11 μέλη, αλλά προφανώς είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν.
Στους φοιτητές δόθηκε η δυνατότητα να συναποφασίζουν με τους καθηγητές και να συμβάλλουν στην βελτίωση της σχολής. Δυστυχώς κάποιοι έχουν δεί τα όργανα συνδιοίκησης σαν χώρο διαμαρτυρίας, άλλοι τα αγνοούν επιδεικτικά και άλλοι το βλέπουν σαν γήπεδο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης.
Σε αντίθεση με άλλους, εμείς δεν επαναπαυθήκαμε στην περσινή μας επιτυχία. Φέτος συνεχίσαμε την αξιολόγηση των αλλαγών με ερωτηματολόγια που απαντήθηκαν από τους φοιτητές της σχολής μας, αξιολόγηση την οποία φέραμε στην επιτροπή προγράμματος σπουδών για να γίνουν βελτιώσεις και απαραίτητες μικροαλλαγές.
Υπερασπιστήκαμε το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής διπλωματικής εργασίας.
Υπερασπιστήκαμε τη ισχύ της, διατηρώντας τις 50 διδακτικές μονάδες και όχι 25 όπως πρότειναν οι καθηγητές.
Την ίδια στιγμή οι άλλοι σώπαιναν.
Θέσαμε το ζήτημα της χρηματοδότησης των εργαστηρίων για να μην επαναληφθούν εξευτελιστικά γεγονότα ελλείψεων αναλώσιμων (χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γκαζάκια που ζητήθηκαν από τους πρωτοετείς φοιτητές μας). Ενώ σε όλα αυτά δεν έλαβαν θέση οι υπόλοιποι, συνεχίζουν να μιλούν για προτάσεις που έψαξαν σε σκονισμένους φακέλους για να τις βρούν, αδιαφορώντας για το τι γίνεται ΣΗΜΕΡΑ. Για προτάσεις που ούτε καν ενδιαφέρθηκαν αν πραγματικά εφαρμόζονται. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την έκδοση του προγράμματος της εξεταστικής 2 μήνες πρίν την έναρξή της.
Μήπως είδατε εσείς την εφαρμογή της?
Και όμως η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ το παρουσιάζει σαν επιτυχία της!
Φέτος σε μια χρονιά με έντονο πολιτικό περιεχόμενο, οι μικροπολιτικές τακτικές κυριάρχησαν και πάλι. Τη στιγμή που ο νόμος Διαμαντόπουλου καταλύει το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου και τις πανεπιστημιακές ελευθερίες αλλά και το δικαίωμα συμμετοχής του φοιτητή στις αποφάσεις, κάποιοι πάλι έβαλαν το παραταξιακό συμφέρον τους πάνω από το συλλογικό. Είδαμε από τη μια η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τον Σεπτέμβριο να παίζει το παιχνίδι της τακτικής, αφού στις πρώτες συνελεύσεις, έλαμψε δια της απουσίας της, βοηθώντας στο να παρθούν οι αποφάσεις για κατάληψη. Ξαφνικά λοιπόν και ενώ η εξεταστική τελείωνε, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θυμήθηκε την χαμένη εξεταστική, και εμφανίστηκε σαν Μεσσίας που ανοιξε τη σχολή! Όλα αυτά χωρίς να αρθρώσει λέξη για το περιεχόμενο του νόμου, συμφωνώντας προφανώς στα περισσότερα, αφού άλλωστε περιλαμβάνονταν στην πρόταση παιδείας που τους έδωσε πέρυσι ο Αντώνης Σαμαράς. Η ΕΑΑΚ φέτος ,για ακόμη μια χρονιά αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων, απουσιάζοντας ουσιαστικά από τις ανάγκες και τα ζητήματα των φοιτητών, και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι εξαφανίστηκε μετά την περίοδο των καταλήψεων. Τέλος το ΜΑΣ, μας απέδειξε για ακόμα μια φορά το γεγονός ότι βλέπει το πανεπιστήμιο μόνο σαν μια επιπλέον δεξαμενή ψηφοφόρων για το ΚΚΕ, αφού δεν έδωσε καμία σημασία στα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτό.
Είναι προφανές ότι τέτοιες λογικές δεν μπορούν να βοηθήσουν στην βελτίωση του πανεπιστημίου, δεν συνεισφέρουν ούτε στο ελάχιστο στην διεκδίκηση προϋποθέσεων για ένα καλύτερο μέλλον. Καταθέσαμε προτάσεις για να βελτιώσουμε τη σχολή μας και να ισχυροποιήσουμε το δίπλωμά μας. Διατυμπανίσαμε και διεκδικήσαμε έμπρακτα τα αιτήματά μας για ένα ισχυρό, αξιοκρατικό, διαφανές και δημόσιο πανεπιστήμιο και πιστεύουμε ακράδαντα ότι η ικανοποίηση τους προαπαιτεί μαζικότητα και όχι τάσεις πολυδιάσπασης.
Εσύ λοιπόν θα στηρίξεις αυτούς που υφαρπάζουν την ψήφο σου,
ή θα γίνεις ο διαμορφωτής των εξελίξεων στη σχολή μας?
Την Τετάρτη 16 Μαϊού στηρίζουμε
ΠΑΣΠ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
